დაცვა სჭირდებათ, თანაც ძალიან. თუ ადრე ყველაფერს მართლმადიდებლურს სჭირდებოდა დაცვა ათეისტური დაცინვისგან, ახლა სიტუაცია საპირისპიროდ შეიცვალა: საერო კულტურის დაცვა გვიხდება მართლმადიდებლური ფარისევლობისგან. ტყუილად როდია ნათქვამი: როგორც კი ქრისტიანთა დევნა მთავრდება, ზოგიერთი ქრისტიანი თავად იწყებს ჟანდარმის თანამდებობაზე ოცნებას.

წინამდებარე სტატიის ავტორია არქიმანდრიტი იობი გეჩა, რომელიც გახლავთ პარიზის წმინდა სერგის სახელობის  საღვთისმეტყველო სასწავავლებლის ( და სხვა საღვთისმეტყველო სასწავლებლების)  პროფესორი.  აგრეთვეიგი ერთ- ერთი წამყვანი ფიგურაა  სხვადასხვა აღმსარებლობებთან საღვთისმეტყველო დიალოგებში, მათ შორის რომის კათოლიკურ ეკლესიასთან დიალოგში.  მისი სამოღვაწეო სფეროებია, თეოლოგია, ისტორია, პატროლოგია და ლიტურგიკული ღვთისმეტყველება.

ნორვეგიელმა ლინგვისტმა როლფ ფურულიმ „ახალი სამყაროს თარგმანის“ აპოლოგიაში სახელწოდებით „როგორ გავლენას ახდენს ბიბლიის თარმნაზე ღვთისმეტყველება და წინასწარ შექმნილი დამოკიდებულება“ გვერდი ვერ აუარა ერთ-ერთ მთავარ პასაჟს, რომლის გარშემოც ჯერ კიდევ არიანული შფოთის დროს აქტიური ეგზეგეტიკური პოლემიკა მიმდინარეობდა. საუბარია პავლე მოციქულის ჰიმნის ნაწყვეტზე კოლასელთა მიმართ ეპისტოლედან (კოლ. 1:15-18).

იოანე კაზარიანი

(წმ. ნინოს სახელობის მართლმადიდებლური ქრისტიანული აპოლოგეტიკურ-მისიონერული ცენტრი)

ხატთაყვანისცემის პირველ აპოლოგიაში ჩვენ ვსაუბრობდით წმინდა გამოსახულებებისა და ჯვრის თაყვანისცემის ტრადიციაზე (1), რომელიც სავსებით მისაღები იყო ძველი ეკლესიისთვის. მეორე აპოლოგია დაეთმო ღვთის სახელისა და ღვთის ხატების სწორ გაგებას ლოგოსის განკაცებისა და მისი ქვეყნად მოვლინების კონტექსტში (2), საიდანაც გამომდინარეობს, რომ განკაცებული ღმერთი ადამიანური ბუნებისთვის ხელშესახები და ხილვადი ხდება. ამ მხრივ უნდა ითქვას, რომ ჩვენ სამყაროს სახელდების მეშვეობით შევიმეცნებთ და შემეცნება არის გარკვეული სახის შექმნა, ამა თუ იმ პროცესზე, ფენომენზე, მოვლენაზე წარმოდგენა. ჩვენ ხატების, ანარეკლების, ჩვენი კულტურის მიერ ყველგან განთავსებული სარკეების სამყაროში ვცხოვრობთ; ეს კაცობრიობისთვის სრულიად ბუნებირვი პროცესია. ლოგოსის განკაცებამ კაცობრიობას ღმერთის (გარკვეულ წილად) შემეცნების შესაძლებლობა მისცა; ადამიანი არა მხოლოდ ლოგოსის მიწიერი ცხოვრების მოწმეა, არამედ იგი ღვთისმხილველი გახდა — ეს უპრეცედენტო შესაძლებლობაა, რომელიც ასე სურდათ ძველი აღთქმის მართლებს (მათე. 13, 17).

ანუ კიდევ ერთხელ ბავშვის ცრემლზე

ამ ადამიანს `მეწარმეობის ხატს~ უწოდებენ. ის უკვე არა უბრალოდ `სელფ-მეიდ-მენი~, არამედ მთელი ეპოქის სიმბოლოა.

როგორ ეკიდებოდა სტივ ჯობსი რელიგიას? ბევრისთვის ცნობილია, რომ Apple–ის დამაარსებელი პრაქტიკოსი ბუდისტი იყო. მაგრამ ყოველთვის ასე როდი გახლდათ.