-ამჟამად ეკლესია სერიოზული ძალისხმევით ცდილობს დაეხმაროს სრულიად ალბანურ საზოგადოებას. მგონი, თქვენ ერთხელ მოიხმეთ ციტატა წმიდა იოანე ოქროპირის ერთ-ერთი ქადაგებიდან, სადაც ის ამბობს — „ეკლესიაში ყველა რომ ქრისტიანი იყოს, სამყაროში წარმართები აღარ იარსებებდნენ“. ეს ირიბი კი არა, პირდაპირი შენიშვნაა.

კითხვა: რატომ დუმს ეკლესია იმ მღვდლებზე, რომლებიც თავს უფლებას აძლევენ «ბლატნოი» ნომრიანი ძვირფასი მანქანებით გადაადგილდნენ ?

კერძოდ, რისი დაცვა მოგვთხოვა ქრისტემ? მაგალითად, მარხვის (მხედველობაში მაქვს დისციპლინარული მარხვები)? არა. მსახურებაზე სიარული დაგვავალა? არც ეს. ან იქნებ ამა თუ იმ რელიგიურ-ეთნიკურ სუბკულტურაში ჩაწერა და მასთან მორგება? არა, არც ეს. ნუთუ სანთლების დანთება და მოსახსენიებლების დაწერა დაგვავალა? ამის შესახებ სახარებაში სიტყვაც არაა ნათქვამი.~

იღუმენი პეტრე (მეშჩერინოვი) მის მიერ ცოტა ხნის წინ ნათარგმნ იოჰან არნდტის წიგნზე — `ჭეშმარიტი ქრისტიანობის, თანამედროვე ქრისტიანების შინაგანი სულიერი ცხოვრებისა და სამწყემსო პედაგოგიკაზე.

უხსოვარი დროიდან ისწრაფვოდა ადამიანი სასწაულისკენ, რადგან თავისი სურვილების ზებუნებრივი გზით შესრულება და პრობლემების მოგვარება ეწადა. არც თუ ისე დიდი ხნის წინათ იგი სამეცნიერო ფანტასტიკამ გაიტაცა. ახლა კი სამეცნიერო-ტექნიკური პროგრესით გაჯერებული, მისტიკას შემოუბრუნდა. არის თუ არა ეს ისეთი უწყინარი და უხიფათო, როგორც ერთი შეხედვით შეიძლება მოგვეჩვენოს? რას ნიშნავს სასწაული ჩვენს ცხოვრებაში და როგორ გავარჩიოთ ცრუ სასწაული ჭეშმარიტებისგან? ამის შესახებ თავის აზრს გვიზიარებს ცნობილი რუსი მართლმადიდებელი მღვდელმსახური ანდრეი კურაევი.