აქვე ვაღნიშნავთ, რომ ეს სტატია არ არის დასკვნითი, არამედ მხოლოდ ჩვენთვის საინტერესო აქცენტებს სვამს. დასკვნების გამოტანა კი მკითხველისათვის მიგვინდია.

(ანტირეტიკები ეგრეთ წოდებული „იეჰოვას მოწმეების“ წინააღმდეგ. აპოლოგია პირველი)

დღეს მართლმადიდებელ ქრისტიანებს თავისი ეკლესიის მისამართით ხშირად ესმით „იეჰოვას მოწმეების“ ორგანიზაციის მხრიდან საყვედური, რომ ეკლესიაში უძველესი დროიდან სული წმიდა აღარ მყოფობს, ან რომ სული წმიდამ ეკლესია სამოციქულო ხანის დასასრულსავე (ჩვ.წ.აღ. I საუკუნეში) დატოვა. აქედან მომდინარეობს ბრალდება, რომ მოციქულების შემდგომ ხანაში ეკლესიაში სული წმიდის ნაყოფი აღარ არის [1]. ასეთი ბრალდება არ შეესაბამება არც ახალაღთქმისეულ ბიბლიურ, არც სამოციქულო და მათი შემდგომი ხანის მამების მოწმობებს. ახალ აღთქმაში მრავალი მუხლი მიგვითითებს, რომ ეკლესიაში ქრისტეს ჭეშმარიტი მიმდევრები ყოველთვის იქნებიან, რომლებთანაც სული წმიდა მარად იქნება, ეკლესიის დაარსებიდანვე. ქვემოთ მოგვყავს მოწმობები ქრისტეს ეკლესიაში სული წმიდის მარადიული მყოფობის შესახებ და შევნიშნავთ, რომ ქრისტეს ეკლესიის მისამართით ამგვარი ბრალდების წაყენებისას „იეჰოვას მოწმეები“: 1) ახალი აღთქმის მთელ რიგ მუხლებსა და ტექსტებს ყალბად წარმოაჩენენ, მეორეს მხრივ კი 2) თავისავე ბრალდებებს ეწინააღმდეგებიან, რადგან ამავე ტექსტებს ღვთისულიერად აღიარებენ.

(გამოცხ. 4:11-ის მაგალითზე) ახალ აღთმაში წმინდა ტეტრაგრამის არსებობის ჰიპოთეზა იეჰოვას მოწმეთა სწავლების ერთ-ერთ თავისებურებას წარმოადგენს. აღნიშნული იდეიდან გამომდინარე იეჰოვას მოწმეები ახალ აღთქმაში ღვთის სახელს „აღადგენენ“ — სიტყვა „უფალს“ სიტყვა „იეჰოვით“ ცვლიან იმ მუხლებში, სადაც მამა ღმერთზეა საუბარი.

როგორ უნდა გავიგოთ შესაქმის ექვსი დღე   სიტყვასიტყვით თუ სიმბოლურად? ეს საკითხი არასოდეს ყოფილა ძირითადი ეკლესიაში საღვთისმეტყველო კამათების დროს. მაგრამ არც ერთიანი მოსაზრება და თანხმობა ყოფილა ოდესმე: გამოთქვამდნენ სრულიად განსხვავებულ პოზიციებს, მათ შორის, წმიდანებიც.

ა. ზაიცევი

`მოყვასისთვის მუქარას მასთან გასაუბრება სჯობს…~

არქიმანდრიტ რაფაელის (კარელინი) ბროშურაზე — `რა თანხმობაა ქრისტესა და… პროფესორ ა. ი. ოსიპოვს შორის~