(ბიბლიური ჰერმენევტიკური პერსპექტივა XXI საუკუნეში თეისტური ევოლუციის თვალსაზრისით)

ავტორი: იოანე კაზარიანი

II ნაწილი

პირველი ნაწილი იხილეთ ბმულზე

ყოველივე ზემოთქმული  განსახილველი საკითხის მხოლოდ პროექციაა. ჩვენ ვთავაზობთ მკითხველს, წერილს ოდნავ სხვა, ალტერნატიული კუთხით შეხედოს. ჩვენ ახლა ვერ გავაშუქებთ ევოლუციასა და მასში ადამისა და ევას (როგორც არა პირველი ადამიანების) ადგილთან დაკავშირებულ ყველა საკითხს. ჩვენი პოზიცია მხოლოდ ნაწილობრივ გავაშუქეთ და ჩვენი ხედვის ძირითადი პრინციპები მოვნიშნეთ. წინ კიდევ ბევრი რამ რჩება, კიდევ ბევრი ბიბლიურ-არქეოლოგიური აღმოჩენა გველის. ყურადღებიანი მკითხველი გაგვიგებს და ევოლუციის თეორიასთან დაკავშირებული თანამედროვე მეცნიერული აღმოჩენების შუქზე წერილის სულიერ მხარის ჰერმენევტიკული გააზრებისა და ობიექტურობიდან გამომდინარე ახალ კითხვებს დასვამს. მაგრამ, ამ საკითხის შესახებ ევოლუციის ჭრილში, ვიმედოვნებთ, ვისაუბრებთ ჩვენს შემდეგ სტატიაში უფრო საფუძვლიანად, სადაც შევეცდებით განვიხილოთ, თუ (ჩვენი აზრით) რა გადასცა ადამმა კაცობრიობას. ჩვენ, რა თქმა უნდა, არ ვფიქრობთ, რომ ადამმა კაცობრიობას ბიოლოგიური სიკვდილი გადასცა (რისი ჩვენებაც ამ სტატიაში ვეცადეთ) თავისი ცოდვით დაცემის შედეგად, მაგრამ მას შეეძლო, კაცობრიობისთვის გადაეცა დაკარგული შესაძლებლობა იმისა, რომ უკეთესი გამხდარიყო ან მთელი კაცობრიობისთვის დაკარგული შესაძლებლობის მაგალითად ქცეულიყო. შემდეგ სტატიაში ზუსტად ამ აზრის განვრცობას ვაპირებთ.

(ბიბლიური ჰერმენევტიკური პერსპექტივა XXI საუკუნეში თეისტური ევოლუციის თვალსაზრისით)

ავტორი: იოანე კაზარიანი

I ნაწილი

„ვინც წმინდა წერილს განსჯის გარეშე მოუსმენს და ყველაფერს პირდაპირი გაგებით მიიღებს, ის ღმერთზე შეუსაბამოდ იფიქრებს; ხოლო ის, ვინც აზრის სიღრმეს ჩაწვდება, ყოველგვარ გაუგებრობას დაძლევს“

ინტერნეტში მწვავე დისკუსიებს იწვევს იეჰოვას მოწმეთა პოზიცია ნეიტრალიტეტთან დაკავშირებით. ამ სტატიაში გვსურს იეჰოვას მოწმეთა პოზიციის არათანმიმდევრულობა და მათი მხრიდან ამ საკითხში ორმაგი სტანდარტები გავაშუქოთ. ამისათვის მათ ყველაზე გავრცელებულ არგუმენტებს შევეხებით.

ღმერთის შესახებ სწავლება ყველა რელიგიის ქვაკუთხედია. ამ სწავლების სიღრმე მრავალს გვეუბნება რელიგიური ჯგუფის ღვთისმეტყველებაზე, რადგან ის, ვინც ღმერთზე არასწორად ფიქრობს, მის ღვთიურ გამოცხადებას ვერ ჩაწვდება.

გარდა იმისა, იეჰოვას მოწმეთა წარმოდგენებში ღმერთს ფორმა და სხეული გააჩნია და რომელიღაც ადგილას მკვიდრობს, მან, თურმე, შეიძლება მომავალიც არ იცოდეს. ქრისტიანისთვის ასეთი მტკიცება აბსურდულად ჟღერს, მაგრამ „მოწმეებს“ ზუსტად ასე სჯერათ:

იოანეს სახარების პროლოგი ლაკონურობის შედევრია. ის გვიპყრობს მარადისობისკენ მიმავალი უზენაესი რეალობის ფილოსოფიური აღწერით. მეოთხე სახარების პირველი სიტყვები გამორჩეულია. ისინი საოცარ საიდუმლოებას გვიმხელენ, რომლემაც კაცობრიობის ისტორიის სვლა შეცვალა.

ამდენად მნიშვნელოვანი საღვთისმეტყველო ტექსტის გაგებაში აზრთა სხვადასხვაობა, თითქოს, არც უნდა წარმოქმნილიყო, მაგრამ იეჰოვას მოწმეები აქ ვერ ხედავენ იმას, რასაც ყოველთვის ხედავდნენ ქრისტიანები. „მოწმეებისთვის“ იოანე მოციქულის სიტყვები ნიშნავს, რომ სიტყვა, ანუ ღვთის პირველშობილი ძე არის ღვთიური არსება, უზენაესი ანგელოზი. ისინი ხაზს უსმევენ სიტყვა „თეოსის“ წინ არტიკლის არ არსებობას და ამტკიცებენ, რომ სიტყვა იყო ღმერთი ხარისხობრივი გაგებით, ანუ სიტყვა, რომელიც ღმერთთანაა, არის ღვთის მსგავსი სულიერი არსება, მაგრამ არ არის ღმერთი. „მოწმეებს“ ავიწყდებათ, რომ სახარების ამავე თავში არც θεός-სის წინ დგას არტიკლი, არა და, ეს სიტყვა მამა ღმერთს აღწერს.