აღსარება და სულიერი წინამძღვრობა მართლმადიდებლურ ეკლესიაში
ანზადა გვასწავლის: «ეჭვი უკუნი ღამეაო». იგულისხმება ცუდი ეჭვი, შეურიგებელი წინააღმდეგობა, რომელიც ადამიანის სულში წარმოიშობა. მას მოჰყვება აბსურდიზმი, ნიჰილიზმი, რომლის არსიც ნიცშემ ასე გადმოსცა: «რას ნიშნავს ნიჰილიზმი? — იმას, რომ უმაღლესი ფასეულობები კარგავენ თავიანთ ღრებულებას. მიზანი არ არსებობს, არ არსებობს პასუხი კითხვაზე: «რატომ?» ყველაფერი საეჭვო და უაზრო ხდება: აზრიცა და ცხოვრებაც. ადამიანი ღმერთისგან აღარ ღებულობს პასუხს, ამიტომ ბევრი კითხვა უპასუხოდ რჩება. იგი იმედწართმეული და გზააბნეულია. არ იცის: სად არის, ვინ არის, რა ეძებოს, სად ეძებოს… აბსურდულ სამყაროში კი არც სიმართლე არსებობს და არც ტყუილი, არც უდანაშაულო და არც დამნაშავე, რადგანაც საზოგადოდ აღიარებული ორიენტირები დაკარგულია. სერაფიმ როუზი წერს: «აბსურდიზმი თავისი არსით ჩვენს სულებში ჯოჯოხეთის შემოჭრას ნიშნავს».
კერძოდ, რისი დაცვა მოგვთხოვა ქრისტემ? მაგალითად, მარხვის (მხედველობაში მაქვს დისციპლინარული მარხვები)? არა. მსახურებაზე სიარული დაგვავალა? არც ეს. ან იქნებ ამა თუ იმ რელიგიურ-ეთნიკურ სუბკულტურაში ჩაწერა და მასთან მორგება? არა, არც ეს. ნუთუ სანთლების დანთება და მოსახსენიებლების დაწერა დაგვავალა? ამის შესახებ სახარებაში სიტყვაც არაა ნათქვამი.~
იღუმენი პეტრე (მეშჩერინოვი) მის მიერ ცოტა ხნის წინ ნათარგმნ იოჰან არნდტის წიგნზე — `ჭეშმარიტი ქრისტიანობის, თანამედროვე ქრისტიანების შინაგანი სულიერი ცხოვრებისა და სამწყემსო პედაგოგიკაზე.
ნორვეგიელმა ლინგვისტმა როლფ ფურულიმ „ახალი სამყაროს თარგმანის“ აპოლოგიაში სახელწოდებით „როგორ გავლენას ახდენს ბიბლიის თარმნაზე ღვთისმეტყველება და წინასწარ შექმნილი დამოკიდებულება“ გვერდი ვერ აუარა ერთ-ერთ მთავარ პასაჟს, რომლის გარშემოც ჯერ კიდევ არიანული შფოთის დროს აქტიური ეგზეგეტიკური პოლემიკა მიმდინარეობდა. საუბარია პავლე მოციქულის ჰიმნის ნაწყვეტზე კოლასელთა მიმართ ეპისტოლედან (კოლ. 1:15-18).
ისრაელში ძველი ტაძრის გათხრებისას, რომლის ასაკი 2800 წელს აღემატება, უჩვეულო ქვა აღმოაჩინეს, რომელიც ფორმით უნიტაზს გვაგონებს. აღმოჩენამ შესაძლოა ბიბლიური მეფე ეზეკიას ამბავი დაადასტუროს, მიაჩნიათ ისრაელის სიძველეების მართვის (IAA) არქეოლოგებს, იტყობინება Вести ру.