რა არის იმ აგრესიულობის მიზეზი, რომელსაც თანამედროვე დასავლელი ლიბერალ—სეკულარისტები ამჟღავნებენ ქრისტიანობის მიმართ? რატომ არის, რომ მათ მიერ შექმნილი პოლიტკორექტულობის წესები, რომლებიც კარგა ხანია თავისებურ “ახალი ევროპის მაშენებლის მორალურ კოდექსად ქცეულა”, თავის თავში მოიაზრებს ისლამის კრიტიკის აკრძალვას, მაგრამ ყველანაირად ხელს უწყობს ქრისტიანობის კრიტიკას? რატომ იძლევა ეს წესები შუასაუკუნეების ესპანეთში ინკვიზიციის მხეცობებზე საუბრის უფლებას, ..ხოლოკოსტის .. პერიოდში ნაცისტურ გერმანიაში, მაგრამ კრძალავენ თურქეთში სომეხთა და სხვა ქრისტიანი ხალხების გენოციდის ხსენებას? რას მივაწეროთ ისტორიის გაშუქების ამგვარი მიკერძოებულობა და ცალმხრივობა? რატომ ხდება ქრისტიანობა ყოველთვის განტევების ვაცი, როცა რელიგიას აკრიტიკებენ? რატომ ვერ მოიძებნა ადგილი ქრისტიანობისთვის ევროპის კონსტიტუციაში მაშინ, როცა “ბერძნულ-რომაული” და განმანათლებლობის ეპოქის მემკვიდრეობა იქნა აღიარებული ევროპული ცივილიზაციის საფუძვლად?

„იკონა“ ბერძნულად ნიშნავს ,,ხატს“. როდესაც ესა თუ ის რეალობა აისახება სხვა მასალაში — ეს არის ხატი. ბეჭდის მიერ ცვილზე დატოვებული ანაბეჭდიც ხატია. ჩემს მეხსიერებაში აღბეჭდილი რომელიმე მოვლენაც ხატია. სხვა ადამიანის ანარეკლი ჩემს გონებასა და თვალებში — ხატია. სიტყვა, რომელიც საგანს აღნიშნავს — ხატია: ნებისმიერი სიტყვა არის არა საგანი, არამედ საგნის სიმბოლო, მისი ანარეკლი ჩემს მეტყველებაში. ადამიანი უცილობლად ხატების სამყაროში ცხოვრობს. თუნდაც მაგიდას, რომელსაც ჩემ წინ ვხედავ, აღვიქვამ , როგორც ხატს (ჩემი გონება ამუშავებს უშუალოდ ჩემი თვალის ბადეზე არსებულ მაგიდის ხატს). და მთელი კულტურა — მუსიკიდან ქანდაკებამდე, ლიტერატურიდან ფერწერამდე, არის ხატება. ამრიგად, ადამიანის მთელი კულტურული მოღვაწეობა წარმოადგენს გარდაუვალი ხატების სამყაროში ცხოვრების სწავლას. ამ სკოლაში ადამიანს უნდა განუვითარდეს იმის მოლოდინი, რომ რეალობა მის ხატებზე უფრო მრავალგანზომილებიანი და რთულია, და ამავე დროს უნდა შეეგუოს იმას, რომ სამყაროს შეცნობა ხატების გარეშე საერთოდ შეუძლებელია.

რიჩარდ კლინტონ დოკინსი (ინგლ. Clinton Richard Dawkins; დაბ. 1941 წლის 26 მარტი) — ინგლისელი ეტიმოლოგი, ევოლუციონისტი, მეცნიერების პოპულარიზატორი. 2008 წლამდე მოღვაწეობდა ოქსფორდში, ჩარლზ სიმონის მიერ დაარსებულ მეცნიერების პოპულარიზაციის პროფესორატში. დოკინსი ცნობილი გახდა 1976 წელს, როდესაც გამოიცა მისი წიგნი „ეგოისტური გენი“. მასში, პოპულარული ენით, გენეტიკის პოზიციიდან აღწერილია შეხედულებები ევოლუციის შესახებ, შემოღებულია ტერმინი „მემ“ და შემოთავაზებულია ახალი სამეცნიერო მიმდინარეობა — „მემეტიკა“. 1982 წელს მნიშვნელოვანი წვლილი შეიტანა გენეტიკაში თავისი ნასრომით „გაფართოებული ფენოტიპი“, სადაც შემოგვთავაზა მოსაზრება, გენის ფონოტიპური ეფექტიები არ ისაზღვრება ორგანიზმის საზღვრებით და შეიძლება გაიშალოს საცხოვრებელ გარემოში გარშემომყოფ სხვა არსებათა ორგანიზმებშიც.

მებრძოლი სეკულარიზმი რელიგიის წინააღმდეგ ჭიდილში შთაგონებულია, უპირველეს ყოვლისა, ანტიკათოლიკური პათოსით. თავის მხრივ, სწორედ კათოლიკური ეკლესია აღმოჩნდა დღეს ევროპული სეკულარიზმისა და ლიბერალიზმის მთავარი ოპონენტი. მაგრამ ევროპის კონტინენტზე ცხოვრობს პროტესტანტთა მნიშვნელოვანი ნაწილი ( ევროპის მოსახლეობაა ) და ასევე სულ ცოტა 200 მილიონი მართლმადიდებელი. ევროპელ პროტესტანტებს სეკულარიზმის გამოწვევებზე საპასუხოდ, სამწუხაროდ, უწევს თანდათან დაშორება ქრისტიანობის ფუძემდებლურ საღვთისმეტყველო და ზნეობრივი ნორმებისგან, სარწმუნოებრივი მოძღვრებისა და მორალურ პრინციპთა წაშლა, მათი მისადაგება სეკულარ მსოფლმხედველობასთან. როგორი იქნება მართლმადიდებელი ეკლესიის პასუხი ამ გამოწვევაზე? და ვინ არიან ჩვენი მთავარი მოკავშირეები ბრძოლაში ,,ზოგადსაკაცობრიოსთან “ მიმართებით ტრადიციულ ღირებულებათა უპირატესობაზე?

ფეხმძიმე ქალის მუცელში ორი ყრმა საუბრობს.ერთი-მოწრმუნე, მეორე-არა.