«,,თუ საბჭოთა ხელისუფლების მიერ შეწყნარებულ და აღიარებულ ეკლესიაში ამ ხელისუფლების მიერ აღზრდილი ახალი კადრები მოვლენ … თავიდან ისინი ხარბად დაეწაფებიან და შეისწავლიან სხვადასხვა თვალსაზრისს, გაიაზრებენ პრობლემებს, დაესწრებიან ღვთისმსახურებებს და ა.შ. რაღაც მომენტში კი, როდესაც თავს ნამდვილ ეკლესიურ ადამიანებად იგრძნობენ, ანტინომიური აზროვნებისათვის სრულიად მოუმზადებლები, იტყვიან:
ასე ასათაურებს დიაკონი ადნრეი კურაევი ერთ-ერთ თავს 1999 წელს გამოცემულ წიგნში О Нащем Поражений . წიგნის შესავალში ავტორი აღნიშნავს: “ამ თავის წაკითხვას უპირველეს ყოვლისა, იმ ახალგაზრდას ვურჩევდი, ვინც სემინარიაში ჩასაბარებლად ემზადება…” მართლაც, სასურველია და აუცილებელიც, რომ ეკლესიის ყველა წევრმა (და არა მარტო სტუდენტებმა) იცოდეს ეკლესიის რეალური ისტორია და სწორედ ეს იქნება მყარი ორიენტირი მარჯვნივ და მარცხნივ უკიდურესი გადახრებისაგან დასაცავად. იერარქიისა და მრევლის მძიმე სულიერი მდგომარეობა ყოველთვის იყო ამქვეყნიური ეკლესიის თანამდევი და სწორედ ამიტომ პოვა ასახვა ამგვარმა მოვლენებმა ეკლესიის მამათა ნაშრომებში… აღნიშნული თავი იბეჭდება მცირეოდენი შემოკლებით.
მთარგმნელი
მთავარეპისკოპოსი ლაზარე პუჰალო ამერიკისა და კანადისავტოკეფალური მართლმადიდებელი ეკლესიის იერერქია.დიუდნეის (კანადა) ნიუ ოსტროგის მონასტრის წინამძღვარი.
(იღუმენი პეტრე მეშჩერინოვი – მოსკოვის საპატრიარქოს ბავშვთა და ახალგაზრდობის სულიერი განვითარების ცენტრის თანამშრომელი)
ბერძნულ ენაში სიყვარულს რამდენიმე შესატყვისი-(სინონიმი) აქვს, რომელთა დახმარებითაც ადამიანებს მისი ელფერის გადმოცემა შეუძლიათ. შიშიც ნაირსახოვანია-შემაძრწუნებელიდან მოკრძალებულ თრთოლვამდე. რომელი შიში ესადაგება ქრსტიანს და რომელი მიგვითითებს მის სულიერ არა სიმწიფეზე? როგორ გავარჩიოთ ღვთის შიში ადამიანური შიშებისაგან?
