როცა, ვნების შვიდეულის სახარებისეულ ტექსტებს ჩაუკვირდები, აღმოაჩენ, რომ იესოს ფიგურა ასხივებს სინათლეს, ხოლო იუდას ფიგურა იძირება ღამეში. ართმევს რა თავის მასწავლებელს პურის ნატეხს, ის ტოვებს მას და გადის ბნელში “და იყო ღამე” (ინ. 13.30) და ამ ღამის სიბნელეში მისი ფიგურა ხდება შეუმჩნევი ძნელია უცებ მიხვდე რას წარმოადგენდა ეს ადამიანი. გასული პერიოდის ღმრთისმეტყველნი არც კი ცდილობდნენ ამოეგლიჯათ მისი ფიგურა სიბნელიდან და კმაყოფილდებოდნენ მხოლოდ ფაქტის კონსტანტაციით: ის მოღალატეა. (გამყიდველია).

ტირანისა და სრულიად ალბანეთის მთავარეპისკოპოსი ანასტასიოსი

მართლმადიდებელ ეკლესიას როგორც პლურალისტურ, ასევე მონორელიგიურ გარემოში ცხოვრების გამოცდილება აქვს. სხვა რელიგიებთან მის მიმართებაზე მნიშვნელოვან გავლენას ახდენენ გარემომცველი სოციალური და პოლიტიკური სტრუქტურები.

საბავშვო წიგნის „ბრმები და სპილო“-ს ავტორი, ლილიან კვიგლი მოგვითხრობს ძველ ინდურ იგავს 6 ბრმაზე, რომლებიც რაჯასთან სასახლეში მიდიან და პირველად ხვდებიან სპილოს. ყოველი მათგანი თითებით ეხება ცხოველს და თავის შეგრძნებებს შემდეგნაირად აღწერს: „პირველი ბრმა ხელით შეეხო სპილოს გვერდს:“ როგორი გლუვია! სპილო კედელს გავს.“მეორემ სპილოს ხორთუმს მოკიდა ხელი:“როგორი მრგვალია! სპილო გველს გავს“. მესამემ-ეშვს:“რა ბასრია! სპილო შუბს გავს.”მეოთხემ სპილოს ფეხს მოსინჯა:“ძალიან მაღალია! ხეს გავს“.მეხუთემ სპილოს კუდი ჩაიგდო ხელში და თქვა:“როგორი წვრილია! სპილო თოკს გავს“.

— უკაცრავად თქვენ იეჰოვას მოწმე ბრძანდებით?
— დიახ.
— შეიძლება რამდენიმე კითხვა დაგისვათ?
— დიახ.

პირველი — მე თუ ადამიანს რაიმეს ვთავაზობ, პირველ რიგში თვითონ უნდა ვიყო ამისთვის მზად.