ყველა აღმსარებლობის ადამიანი პასუხისმგებელია ხმა აღიმაღლოს ქრისტიანთა დევნის წინააღმდეგ
სტივენ ბ. ნასატირი
სადაც არ უნდა ჰქოდეს ასეთ მოქმედებას ადგილი და ვინც არ უნდა ჩადიოდეს ამას, ნებისმიერი რელიგიური უმცირესობის დევნა გაუგონარი უსამართლობაა. ნებისმიერმა შეგნებულმა ადამიანმა ამის საწინააღმდეგოდ ხმა უნდა აღიმაღლოს და როცა საჭიროა სათანადო ზომებიც კი მიიღოს.
დაცვა სჭირდებათ, თანაც ძალიან. თუ ადრე ყველაფერს მართლმადიდებლურს სჭირდებოდა დაცვა ათეისტური დაცინვისგან, ახლა სიტუაცია საპირისპიროდ შეიცვალა: საერო კულტურის დაცვა გვიხდება მართლმადიდებლური ფარისევლობისგან. ტყუილად როდია ნათქვამი: როგორც კი ქრისტიანთა დევნა მთავრდება, ზოგიერთი ქრისტიანი თავად იწყებს ჟანდარმის თანამდებობაზე ოცნებას.
ეპისკოპოსი პორფირი (უსპენსკი) – რუსი აღმოსავლეთმცოდნე, ბიზანტიოლოგი და არქეოლოგი; ცნობილია აგრეთვე, როგორც დაუცხრომელი კრიტიკოსი ათონის პოპულარულ ისტორიაში არსებული არასანდო ფაქტებისა. ის ერთ-ერთი პირველი რუს მეცნიერთაგანი იყო, რომელმაც ათონის მონასტრების არქივებში შეაღწია და ბერძნული და სლავური სავანეების ძველ აქტებს გაეცნო. ისტორიულ მეცნიერებათა დოქტორი, დეკანოზი ალექსი მარჩენკო აანალიზებს ეპისკოპოსის მიერ გამოყენებულ კვლევის კრიტიკულ მეთოდს.
ანზადა გვასწავლის: «ეჭვი უკუნი ღამეაო». იგულისხმება ცუდი ეჭვი, შეურიგებელი წინააღმდეგობა, რომელიც ადამიანის სულში წარმოიშობა. მას მოჰყვება აბსურდიზმი, ნიჰილიზმი, რომლის არსიც ნიცშემ ასე გადმოსცა: «რას ნიშნავს ნიჰილიზმი? — იმას, რომ უმაღლესი ფასეულობები კარგავენ თავიანთ ღრებულებას. მიზანი არ არსებობს, არ არსებობს პასუხი კითხვაზე: «რატომ?» ყველაფერი საეჭვო და უაზრო ხდება: აზრიცა და ცხოვრებაც. ადამიანი ღმერთისგან აღარ ღებულობს პასუხს, ამიტომ ბევრი კითხვა უპასუხოდ რჩება. იგი იმედწართმეული და გზააბნეულია. არ იცის: სად არის, ვინ არის, რა ეძებოს, სად ეძებოს… აბსურდულ სამყაროში კი არც სიმართლე არსებობს და არც ტყუილი, არც უდანაშაულო და არც დამნაშავე, რადგანაც საზოგადოდ აღიარებული ორიენტირები დაკარგულია. სერაფიმ როუზი წერს: «აბსურდიზმი თავისი არსით ჩვენს სულებში ჯოჯოხეთის შემოჭრას ნიშნავს».
