(მართლაც რომ ნამდვილი ამბავი)

ეძღვნება საქართველოში ვითომ ფანატიზმისა და ვითომ ობსკურანტიზმის ფსევდოკრიტიკის აღსასრულს

წმ. ნინოს სახელობის მართლმადიდებლური ქრისტიანული აპოლოგეტიკურ-მისიონერული ცენტრი

ამას წინათ ინტერნეტ სივრცეში გამოჩნდა უცნაური სათაურის მქონე სტატია (1) ოთარ ჯირკვალიშვილის ავტორობით, რომელიც სარწმუნოებით ეგრეთ წოდებული „იეჰოვას მოწმეა“ (შემდეგში — ავტორი). ავტორი განმსჭვალულია ისტორიულ არიანელებისადმი მოშურნეობით (რომლებიც მამისა და ძის ბუნებრივ (ღვთაებრივ) თანაარსობას უარყოფდნენ დღევანდელი „იეჰოვას მოწმეების“ (შემდეგში — მოწმეები) მსგავსად), ასევე, ფარულად დასტირის არიანელებს (რომლებიც მოწმეების ისტორიული წინამორბედები არიან) და მართლმადიდებელი ეკლესიის წმინდა მამებს — წმ. კაპადოკიელებს და წმ. ათანასის, რომლებიც მართლმადიდებელი სარწმუნოების სიწმინდისათვის იბრძოდნენ არიანელების წინააღმდეგ:

ძვირფასო დედა ვალენტინა, ამ ბოლო დროს მე გადარჩენის გზა გამეხსნა, ეს მეზვერის მდგომარეობაა, არა მარტო ლოცვის დროს, არამედ ნებისმიერ სიტუაცაში.  ერთის მხრივ, ამაში ახალი არაფერია, ვინ არ იცის ფარისევლის და მეზვერის იგავი?

(ანტირეტიკიები ეგრეთ წოდებული „იეჰოვას მოწმეების“ წინააღმდეგ. აპოლოგია მეორე)

ჩვენი სტატიის თემაზე საუბრისას, უნდა ავღნიშნოთ, „მოწმეებისათვის“ ქრისტე იმ გაგებით არის უფალი, რომ ის ქრისტიანთა განდიდებული მეფე, მეუფე და მფლობელია [1]. მაგრამ ქრისტეს უფალს უწოდებდნენ ადამიანები, რომლებიც გარკვეულ რელიგიურ ტრადიციაში ცხოვრობდნენ. ამოსავალ წერტილად უნდა გვქონდეს ის, თუ რა აზრს დებდნენ ამ ტერმინში I საუკუნეში როგორც პალესტინელი, ისე ბერძნულენოვანი იუდეო-ქტისტიანები და უმეტეს წილად ბერძნები და ბერძნულენოვანი ქრისტიანები, რომლეთა მიმართაც იყო მიმართული მოციქულების ეპისტოლენი.

აქვე ვაღნიშნავთ, რომ ეს სტატია არ არის დასკვნითი, არამედ მხოლოდ ჩვენთვის საინტერესო აქცენტებს სვამს. დასკვნების გამოტანა კი მკითხველისათვის მიგვინდია.