ფილოსოფია ეძებს სამყაროს შემოქმედს

ფილოსოფია ეძებს სამყაროს შემოქმედს

კაცობრიობის დედამიწაზე ცხოვრების მთელი ისტორიის მანძილზე ადამიანს ყოველთვის ახასიათებდა ჭეშმარიტების ძიებისკენ სწრაფვა და თავისი ყოფიერების გააზრება. ძველ საბერძნეთში ფილოსოფოსების საქმიანობა იყო სამყაროს შექმნისა და მისი კანონების, აგრეთვე, ადამიანისა და მისი აზროვნების კანონზომიერების გამოკვლევა; ისინი იმედოვნებდნენ, რომ ამის საფუძველზე შეძლებდნენ შეეცნოთ ყველა საგნის პირველმიზეზი. და ამ დროს მიმართავდნენ არა მხოლოდ მსჯელობასა და ლოგიკურ არგუმენტაციას, არამედ ასევე სწავლობდნენ ასტრონომიასა და ფიზიკას, მათემატიკასა და გეომეტრიას, მუსიკასა და პოეზიას. მათი მრავალმხრივი განვითარება შერწყმული იყო ასკეტურ ცხოვრებასა და ლოცვასთან, რომლის გარეშეც შეუძლებელია ადამიანმა კათარზისს, ანუ გონების, სულისა და სხეულის განწმედას მიაღწიოს.

ღვთისმშობელი და წმიდანები

ღვთისმშობელი და წმიდანები

ეკლესიის დედაკაცისადმი დამოკიდებულების შესახებ მსჯელობა იმის მიხედვით შეიძლება, თუ რაოდენ მაღლა აყენებს ეკლესია ღვთისმშობელს: ადიდებს მას მეტადრე, ვიდრე ყველა წმინდანს, თვით ანგელოზებზე მაღლაც კი აყენებს, როგორც ‘უპატიოსნესსა ქერუბიმთასას და აღმატებით უზეშთაესსა სერაფიმთასას~. ყოვლადწმიდა ღვთისმშობელი არის ქრისტეს დედა და ეკლესიის დედა. მისი სახით ეკლესია განადიდებს დედობას, რომელიც წარმოადგენს ქალის განუყოფელ ღირსებასა და უპირატესობას.

რელიგიის და ათეიზმის ფსიქიური თანაფარდობა

რელიგიის და ათეიზმის ფსიქიური თანაფარდობა

ის, რომ რელიგია სულიერი ავადმყოფობის ფორმაა და მასში არის რაღაც ფსიქოპატური, ათეისტური პროპაგანდის ერთერთ ყველაზე პოპულარულ თეზისს წარმოადგენს. ეს თეზისი ჯიუტად მეორდება და მებრძოლი ათეიზმის დოგმის სახე მიიღო. (არა მებრძოლი, მშვიდი ათეისტები მას არ იზიარებენ, მაგრამ ახლა საუბარი მათზე არ არის).

ფანატიზმი და ხიბლი

ფანატიზმი და ხიბლი

ადამიანთა შორის შეინიშნება ფანატიკური სწრაფვა თვითგანადგურებისა, რომლისათვისაც განსაკუთრებულად დამახასიათებელია შემდეგი ფსიქოლოგიური ტიპები: მიდრეკილება ექსტაზისაკენ, თვითსიყვარული, ფანტაზიორობა, ხილვები და მოჩვენებები, დაკავშირებულნი გაბსაკუთრებულ მდგომარეობასთან, როგორიც არის -ხიბლი!

მოუნათლავ ჩვილთა საიქიო ხვედრის შესახებ

მოუნათლავ ჩვილთა საიქიო ხვედრის შესახებ

მიუხედავად იმისა, რომ სათაური სავსებით კონკრეტულია, დასაწყისშივე უნდა ავღნიშნოთ, რომ ამგვარი დოგმატური სწავლება მართლმადიდებელ ეკლესიაში – არ არსებობს. თუ ვინმე იტყვის, რომ ეკლესიის სწავლების მიხედვით ჩვილები სამოთხეში, ანაც ჯოჯოხეთში მიდიან… მაშინ უწყოდეთ, რომ უნებლიე ( ანაც შეგნებულ) სიცრუესთან გაქვთ ადგილი.