ბოკაჩოს აქვს მოთხრობა ებრაელზე, რომლის მეგობარი ქრისტიანი ცდილობდა მის ქრისტიანობაზე მოქცევას. ებრაელი ქრისტიანობის მიღებისკენ იხრებოდა, მაგრამ საბოლოო გადაწყვეტილების მისაღებად რომში წასვლა და იქ ეკლესიის სათავეში მდგომი ადამიანების — პაპის და კარდინალების ცხოვრების ნახვა სურდა. ქრისტიანი, რომელიც ებრაელის მოქცევას ცდილობდა, შეშინდა და ჩათვალა, რომ მისმა მცდელობამ ფუჭად ჩაიარა, რადგან ებრაელი ნახავდა რა რომში არსებულ მთელ უმსგავსობას, რა თქმა უნდა, მონათვლაზე უარს იტყოდა. ებრაელი წავიდა და იხილა პაპის კარზე, სასულიერო პირთა შორის გაბატონებული ფარისევლობა, გახრწნილება, მუცელღმერთობა, ანგარება. ამ გამოცდის შედეგი მოულოდნელი გამოდგა. ებრაელი დაბრუნდა და მისი მეგობარი ქრისტიანი შიშით ეკითხება რომაული შთაბეჭდილებების შესახებ, რაზეც სრულიად მოულოდნელი და ძალიან ღრმააზროვანი პასუხი მიიღო. რადგან ქრისტიანულმა რწმენამ მთელ იმ უმსგავსობასთან და სისაძაგლესთან გამკლავება შეძლო, რაც მან რომში ნახა და ამის მიუხედავად გაძლიერდა და გავრცელდა, მაშასადამე იგი ჭეშმარიტი რწმენაა. ებრაელი საბოლოოდ გაქრისტიანდა.

რელიგია ადამიანს იმონებს. — ღმერთო ჩემო, რამდენჯერ გვაქვს მოსმენილი ეს მტკიცებულება, რომელიც ანტი-რელიგიური პროპაგანდის არსს წარმოადგენს!

და  ისევ ჩერნობილზე. უკვე ვისაუბრეთ  ადამიანთა იმ ჯგუფზე, რომელმაც სამკურნალო წამლის მიღების ყველა ინსტრუქცია დაისწავლა, მაგრამ უშუალოდ წამლის მიღება არ სურს. მათი აზრით, თუ მკურნალი არ უჯავრდება პაციენტს, ეს ავადმყოფის გამოჯანმრთელებას მოასწავებს. პროტესტანტებიც ასე თვლიან: მათი აზრით, ჩვენი ჯანმრთელობის მდგომარეობა განისაზღვრება ღმერთის დამოკიდებულებით ჩვენსა და ჩვენი ცოდვების მიმართ. დაკმაყოფილდა რა ქრისტეს მსხვერპლშეწირვით, დაბეჯითებით ცნობილია, რომ ღმერთი უკვე აღარ გვირისხდება და ჩვენს მიმართ ღმერთის დამოკიდებულების ცვლილების შეტყობისთანავე, მსწრაფლ გამოვჯანმრთელდებით და შესაბამისად, გადავრჩებით.

პავლე ფლორენსკი რუსი მართლმადიდებელი მღვდელი, ღვთისმეტყველი, რელიგიის ფილოსოფოსი, სწავლული და პოეტი იყო, რომელსაც თავისი უნივერსალური განათლების გამო მეოცე საუკუნის ლეონარდო და ვინჩის უწოდებდნენ, მოიხსენიებდნენ, როგორც ადამიანს, რომელშიც „ჰარმონიულად იყო შერწყმული კულტურა და ეკლესია, ათენი და იერუსალიმი“. ის, როგორც ხელოვნებადმცოდნეც, ფუნდამენტური შრომების ავტორია ხელოვნების ისტორიაში. (1899 წ. ფლორენსკიმ თბილისის მე-2-ე გიმნაზია დაამთავრა) გთავაზობთ ნაწყვეტს მისი 1922 წელს გამოქვეყნებული ნაშრომიდან „იკონოსტასი“, რომელიც მუდმივად აქტუალურ თემას, ხატის კანონიკური არსის მნიშვნელობასა და ხატწერაში ახალი მხატვრული ძიებების კანონიკასთა ნმიმართების საკითხს ეხება, შესაბამისად, მკითხველისათვის წინამდებარე ნარკვევი ღრმა ინტერესის საგნად უნდა იქცეს.

ნუ გეშინიათ ჩიპების! უფრო მეტად გეშინოდეთ დაბნელებული გონების!
(კიდევ ერთხელ იმის გამო, რომ ზოგიერთი სასულიერო პირი ჩიპებით აშინებს მრევლს)